Czy moje dziecko się jąka?

adminek Aktualności,Strefa logopedy

Jąkanie potrafi być zaskakujące, zmienne i niejednorodne. Przychodzi i odchodzi, co jest widoczne przede wszystkim u małych dzieci, gdy jąkanie pojawia się po raz pierwszy.

Problem jąkania często porównywany jest do procesu odchudzania. Wszyscy wiemy, że na rynku jest dostępnych wiele poradników, oferujących cudowne sposoby na pozbywanie się zbędnych kilogramów w jak najszybszy i niezbyt wymagający sposób. Wiele zaproponowanych metod zaspokoi potrzeby niektórych, ale większość która je wypróbuje doznaje porażki. Życie pokazuje, że te osoby często sięgają natychmiast po kolejne diety cud i cykl rozpoczyna się od nowa. Podobnie jest z jąkaniem – w przypadku większości jąkających się dzieci nie wystarczą proste ćwiczenia. Aby poradzić sobie z problemem będą musiały podjąć prawdziwe wyzwanie. Dzięki pokonywaniu trudności każdy człowiek rozwija swoją osobowość i umacnia poczucie własnej wartości.

Nawiązując do tematu, czy moje dziecko się jąka? Czy to rozwojowe? Czy minie samoistnie? Nie jestem zwolenniczką teorii tzw. rozwojowej niepłynności mowy. Uważam, że termin ten powinien zostać zmodyfikowany na okresową niepłynność mowy. Dlaczego? Gdyby niepłynność mowy była rozwojowa, jak nazwa wskazuje, dotyczyłaby całej populacji dzieci w przedziale wiekowym 3-5 r.ż., a jednak tak nie jest. Dlatego nigdy nie należy zostawiać epizodów niepłynności mowy u dzieci – czasowi. Wczesna interwencja logopedyczna niejednokrotnie może pomóc dziecku w przezwyciężaniu problemów związanych z jąkaniem się. Wieloczynnikowy model genezy jąkania wskazuje na kombinację czynników fizjologicznych, emocjonalno-psychologicznych, lingwistycznych, środowiskowych oraz predyspozycje niektórych dzieci do jąkania się.

Jąkanie definiowane jest m.in. jako mowa charakteryzująca się częstym powtarzaniem lub wydłużaniem dźwięków, sylab lub wyrazów z/lub częstymi wahaniami, przerwami zaburzającymi rytm mowy (WHO, 1992;2009; ICD -10). Jakie są czynniki prognostyczne?

ROKOWANIE POZYTYWNE

ROKOWANIE NEGATYWNE

  • Brak historii jąkania w rodzinie;

  • Płeć żeńska;

  • Objawy zmniejszają się;

  • Krótki czas występowania objawów;

  • Dziecko nie ma świadomości występowania objawów;

  • Brak innych problemów rozwojowych;

  • Objawy wystąpiły ok. 2-3 r.ż.

  • Występujące w rodzinie przypadki jąkania się: ojciec, dziadek;

  • Płeć męska;

  • Objawy nasilają się lub są na takim samym poziomie;

  • Objawy trwają ponad 12 miesięcy;

  • Dziecko jest świadome;

  • Współwystępowanie innych problemów rozwojowych;

  • Pierwsze objawy po 3-4 r.ż.

Źródło: Yairi, 1997; Manning, 2001 Kelman, Nicholas, 2008

Drogi Rodzicu Rodzina jest integralnym elementem terapii w wielu proponowanych metodach terapeutycznych w jąkaniu się. Jeśli coś Cię niepokoi w rozwoju mowy Twojego dziecka nie zwlekaj- zapytaj specjalisty. Logopeda mając na uwadze wrażliwość dziecka, poziom lęku oraz możliwości poznawcze – odpowiednio dobierze i zastosuje adekwatne podejście terapeutyczne.

Zachęcam do przeczytania fantastycznych bajek napisanych przez dzieci jąkające się, w ramach projektu „Bajki o jąkających się bohaterach”.

https://slideplayer.pl/slide/12520726/75/images/12/Bajka+Agnieszki.jpg

https://slideplayer.pl/slide/12520726/75/images/17/Bajka+Pawła.jpg

Agnieszka Wytrwał – neurologopeda, terapeuta zajęciowy

Źródło:
Carl W. Dell Jr., Terapia jąkania u dzieci w młodszym wieku szkolnym, Kraków 2016.
K. Węsierska (red.), Forum Logopedy, Poznań 2018.
Materiały własne
Skip to content
Facebook