Tematem, który dzisiaj chcemy Państwu przybliżyć jest komunikacja w rodzinie. Aby dobrze zrozumieć tak obszerne zagadnienie na początku przyjrzymy się temu, czym komunikacja w ogóle jest.
Komunikacja to złożony proces opierający się na wymianie, czyli wysyłaniu i odbieraniu komunikatów w ramach konkretnej sytuacji i kontekstu. Komunikacja daje możliwość wymiany myśli, poznawania ludzi, wyrażania siebie. Dzięki niej możliwe jest tworzenie bliskich relacji.
Bardzo często nie zwracamy uwagi na aspekt komunikowania się z innymi ludźmi, traktując to, jako coś naturalnego w naszym życiu. Jednak istnieje zasadnicza różnica pomiędzy komunikowaniem, a komunikowaniem się. Komunikowanie jest jednostronne i może kojarzyć się z wydawaniem poleceń czy komunikatów, natomiast komunikowanie się jest wzajemne i zawiera możliwość wymiany myśli i poglądów.
Komunikację możemy podzielić na werbalną, w tym przypadku narzędziem są słowa oraz niewerbalną, gdzie narzędziem są znaki. Czasami, w relacji rodziców z dziećmi ważniejsza od komunikacji werbalnej może być komunikacja niewerbalna, czyli okazywanie dzieciom wsparcia i miłości za pomocą ciepłych gestów, np. przytulenia.
Komunikacja rodziców z dziećmi jest bardzo ważna, ponieważ jej jakość definiuje to, jak wyglądają relacje w rodzinie. Relacja rodziców z dziećmi jest najważniejszą pośród wszystkich relacji, w jakich dziecko uczestniczy. To dzięki relacji z rodzicami kształtują się postawy dzieci wobec życia i świata, a także kreuje się sposób, w jaki dzieci będą nawiązywały relacje w przyszłości. W rodzinie tworzy się wzór komunikowania się z innymi ludźmi oraz umiejętność rozwiązywania problemów. Nie jest tajemnicą, że każdy rodzic chciałby mieć jak najlepsze i jak najbliższe relacje ze swoimi dziećmi. Jednak, jak doskonale wszyscy wiemy, nie każdemu się to udaje. W czym tkwi sekret? Jak powinna wyglądać prawidłowa komunikacja rodziców z dziećmi?
Przede wszystkim właściwa komunikacja rodziców z dziećmi powinna opierać się na komunikowaniu się, czyli wymianie myśli, uczuć i poglądów. To rodzic jest odpowiedzialny za tę relację, ponieważ dziecko uczy się kontaktów społecznych od rodziców (wzorem są relacje w rodzinie). Warto zmniejszać ilość wydawanych do dzieci komunikatów, a zastępować je próbą rozmowy z dzieckiem tak, aby dowiedzieć się, jakie są jego potrzeby, pragnienia, oczekiwania. O tym, co zrobić, aby komunikacja z dziećmi była efektywna przeczytają Państwo w załączonej do artykułu prezentacji.
Podsumowując pamiętajmy, bez względu na to kim jesteśmy potrzebujemy tworzyć relacje oparte na zrozumieniu i empatii. Komunikowanie się z dziećmi nie zawsze jest proste, ale warto zwrócić uwagę na jego jakość. Mamy nadzieję, że przytoczone przez nas wskazówki okażą się pomocne.
Kinga Tokarska
Ewelina Polak – Janik
Źródła: Argyle M. (2002). Psychologia stosunków międzyludzkich. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Domachowski W. (1993). Psychologia społeczna komunikacji niewerbalnej. Toruń: Wydawnictwo Edytor. Głodowski W. (2001). Komunikowanie interpersonalne. Wydawnictwo: Hansa Comunication. Harwas – Napierała B. (2006). Komunikacja w rodzinie ujmowanej jako system w relacji rodzice – dzieci. Obrazy życia rodzinnego z perspektywy interdyscyplinarnej. Roczniki socjologii rodziny, 17, s. 221 - 233.. Wydawnictwo Naukowe UAM.